#nóż #niedźwiedzi #koci #pazur #karambit #BOSIDUN Nóż BOSIDUN koci pazur karambit Długość ostrza noża 6,5 cm Klips do mocowania noża przy pasku Rączka noża metalowa Polecane linki latarki odstraszacze akumulatory i baterie noże i scyzoryki
I. narzędzie do krajania, cięcia itp., składające się przeważnie z metalowego ostrza osadzonego na trzonku drewnianym, plastikowym lub metalowym; używany też jako broń Główne elementy noża z głownią stałą to : Głownia Głownia (brzeszczot, klinga) – jedna z dwu podstawowych części każdej broni białej typu siecznego (drugą częścią jest rękojeść). Głownia jest zasadniczą (główną – stąd etymologia), roboczą częścią broni tego typu, a służy głównie do cięcia oraz ewentualnie do kłucia. Stanowi przeważającą większość długości i masy całego narzędzia. Jest to wydłużona płaska część, prosta lub lekko zakrzywiona, najczęściej metalowa, której jedna lub obie krawędzie są ostre. Również koniec głowni jest ostry. Przy określaniu obszarów całego narzędzia mówi się, że głownia biegnie od rękojeści w dół. Głownia jest tylko częścią większego elementu, którego początek wnika w rękojeść, lub może stanowić jednocześnie także zasadniczą część rękojeści. Często między głownią a rękojeścią znajduje się jelec. Ostrze głowni może biec tylko po jednej krawędzi i wtedy jest to głownia jednosieczna, natomiast gdy obie krawędzie posiadają ostrza, to jest to głownia dwusieczna. W niektórych typach broni siecznej krawędź jest ostra na całej długości, w pozostałych pierwsza część (od strony rękojeści) może być tępa aż do ok. 1/3 długości i służy wtedy, do zatrzymywania (parowania) ciosów przeciwnika. Budowa klingi Według niemieckich traktatów szermierczych z XIV i XV w. głownia dzieli się na dwie podstawowe części: silną (niem. Stark) – bliższą rękojeści słabą (niem. Schwach) – dalszą od rękojeści, obejmującą też sztych Funkcjonuje też współczesny podział na trzy odcinki. Licząc od rękojeści są to: zastawa moc sztych Ostrza również mają swoje nazwy. Jeśli miecz trzymany jest w zaciśniętej dłoni, otoczony kciukiem (w przeciwieństwie do uchwytu z kciukiem na płazie miecza albo innych), ostrze znajdujące się po stronie kłykci nazywane jest ostrzem długim (niem. lange Schneide) albo prawdziwym (wł. filo dritto), a drugie ostrzem krótkim (niem. kurze Schneide) albo fałszywym (wł. filo falso) Czasami początkowa część zastawy jest węższa poprzez pozbawienie ostrza, służy wówczas jako dodatkowy chwyt i nosi nazwę ricasso. Obie powierzchnie głowni mogą być uformowane na wiele różnych sposobów na części lub całości długości. I tak wyróżnia się: płaz – powierzchnia płaska, raczej bliżej rękojeści grań – rozwartokątna krawędź z płaskimi zboczami schodzącymi w stronę ostrza ość – krawędź trochę bardziej ostra od grani i z zapadniętymi zboczami zbrocze – płytki szeroki rowek strudzina – rowek o przekroju niemal półkolistym żeberka – kilka równoległych strudzin, na których styku powstają krawędzie o przekroju trójkątnym
ostrze Broń biała, myśliwska, typowe narzędzia do cięcia składające się z trzonka i klingi
Najpopularniejsze kształty ostrza noża to: clippoint - ostrze z charakterystycznym wycięciem w górnej części głowni stosowane w różnego rodzaju nożach np. składanych, myśliwskich, wojskowych, bardzo rzadko w nożach z głownią stałą Combo - ostrze ząbkowane w połowie dobre do cięcia i do szarpania kształt ostrza podobny do plain Serrated - ostrze ząbkowane na całej swojej długości. Stosunkowo rzadko spotykane, przydatne jedynie podczas cięcia twardych materiałów. Droppoint - Ostrze doskonałe na nóż roboczy, niewielka krzywizna ułatwia cięcia, a w miarę ostry czubek sprzyja bardziej precyzyjnym pracom. Recurve - ostrze z falistą krawędzią tnącą, jest bardzo dobre do cięcia Spearpoint - kształt włóczni z fałszywym lub obustronnym ostrzem Tanto - typ głowni noża, popularnej w nożach taktycznych i bojowych - odpornej na naprężenia poprzeczne. Plain - nieząbkowane ostrze najpopularniejsze w tanich folderach dobre do cięcia miękkich materiałów Rękojeść jelec Jelec (broń) Jelec - zwany także gardą, element broni białej służący do zabezpieczania ręki użytkownika przed ześlizgiwaniem się palców z rękojeści na ostrze i do blokowania ciosów przeciwnika. Czasem terminem "jelec" lub "jelce" określano także całą rękojeść. Jelec miał różną formę w zależności od broni, na jakiej występował, i od rodzaju szermierki, do jakiej broń była wykorzystywana . Rodzaje_jelca mieczowy , składający się z krzyża prostego lub wygiętego ku dołowi, oraz czasem wąsów rapierowy, występujący w wielu typach, najczęściej z obłękami lub dzwonem szablowy otwarty (bez kabłąkowy), w którym dłoń trzymająca broń jest chroniona tylko przed cięciami ześlizgującymi się po głowni zamknięty (kabłąkowy), w którym dłoń jest chroniona również przed cięciami wymierzonymi w uchwyt szpadowy, w którym dłoń chroniona jest przed pchnięciami za pomocą tarczek Niekiedy jako jelec klasyfikowana jest również japońska tsuba
zbrocze Zbrocze - różnej szerokości wgłębienie wzdłuż głowni broni siecznej (na przykład miecza fałszywie uważa się, że podczas walki spływała nim krew. Jest to jednak element konstrukcyjny - technologiczny - zwiększało ono sztywność przy zmniejszeniu ciężaru głowni. Na głowni mogło występować zbrocze podwójne a nawet potrójne. Wąskie zbrocze jest też nazywane struziną.
- nóż służący jako broń biała Przeważnie charakteryzujący się długim ostrzem i dobrą penetracją. Zazwyczaj posiada ostrze typu Clip Point. Wykorzystywany przede wszystkim przez jednostki wojskowe.
nóż szturmowy
Radziecki nóż wz.1940
Polski nóż szturmowy wz.1955
Nóż szturmowy (ros). ?????? ??????, ang Combat knife) to broń biała rodzaj noża zbliżonego do sztyletu lub bagnetu w zależności od wykonania. Cechą charakterystyczną tego typu broni jest przeznaczenie do walki wręcz, choć można tymi nożami też rzucać. Początki noży szturmowych to okres krótko przed II wojną światową, gdzie przyjęto je na wyposażenie zwiadu i rozpoznania. O ile bagnety były typowym rodzajem broni białej nadającej się głównie do kłucia i typowych prac obozowych, to noże szturmowe stały się ich bardziej wyspecjalizowaną odmianą. Wykonane ze specjalnych stopów stali posiadały długą głownię i były dobrze wyważone, zachowano niekiedy możliwość osadzenia ich na lufie broni. Najbardziej znane : noże szturmowe to kukri oddziałów Gurkhów, mające jednak dużo wspólnego z maczetą - także technika walki zbliżona była do rąbania. Innym typem jest brytyjski nóż szturmowy Fairbairn-Sykes wynaleziony tuż przed II wojna światową, przyjęty później na uzbrojenie oddziałów SAS i komandosów. Nóż ten posiadał wąską głownię o przekroju romboidalnym u nasady, przez co nazywany jest czasem sztyletem. Przeznaczony głównie do kłucia i cięcia, nie był osadzany na broni i nadawał się także do rzucania. Gorzej wykonane egzemplarze tego noża z racji masowej produkcji przyjęto także na wyposażenie wojsk amerykańskich, znalazły się one także na wyposażeniu jednostek powietrzno-desantowych. W wyniku różnych doświadczeń w armii USA przyjęto na wyposażenie
zbliżone do noży myśliwskich niż sztyletów, początkowo w Marines. Okazały one swoją przydatność w różnych warunkach dzięki swojej masywności, choć oddziały rozpoznania Marines przyjęły nóż Gerber Mark II (lata 1966-2000, zbliżony do sztyletu. Noże szturmowe w okresie II wojny światowej weszły na wyposażenie także wojsk niemieckich i radzieckich i sprzymierzonych, także polskich. W latach 1943-1945 w oddziałach rozpoznania 1 i 2 Armii LWP pojawił się nóż szturmowy wz. 1943 o ostrzu jednosiecznym i długości 15 cm, wzorowany na radzieckim nożu ZIK, wykonany z miękkiej stali, łatwej do ostrzenia, ale i giętkiej. Przeznaczony do walki wręcz - cięcia i kłucia, z racji stali nie nadawał się do wielokrotnego rzucania. Zdobył on uznanie i niewiele zmienione jego warianty były na wyposażeniu Ludowego Wojska Polskiego przez wiele lat: wz. 1955, 1956, a także później podobne w konstrukcji (nadal zbliżone do sztyletu) wz. 92 czy wz. 98, także w jednostkach specjalnych jak GROM. Oprócz oddziałów wojskowych, znalazł on też szerokie zastosowanie w policyjnych jednostkach antyterrorystycznych - często spotykanym jest nożem jest austriacki GLOCK FM80.
– nóż, służący niegdyś do dobijania a w dzisiejszych czasach przeważnie do oprawiania upolowanej zwierzyny jak i jej patroszenia oraz do wykonywania drobnych prac obozowych (np. przygotowanie posiłku). Głownia tego typu noża powinna być niezbyt duża (ok. 10-12cm), żeby wygodnie nim się wykonywało powyższe czynności. Wyważenie takiego noża powinno być neutralne albo z przewagą na rękojeść (lekka głownia).
nóż kuchenny Nóż kuchenny
– nóż przeznaczony do przygotowywania jedzenia. Noże kuchenne przeznaczone są do określonych zadań. Mogą one być wyprodukowane z kilku różnych materiałów. Oto parę charakterystycznych cech niektórych noży.
Szpatułka Widelec do steków Obierak do warzyw i owoców Nożyczki kuchenne Nóż do jarzyn Nóż kuchenny Nóż do chleba Nóż szefa kuchni
Budowa noża
A- Koniec noża, który przeznaczony jest do przebijania. B- Część noża, która jest przeznaczona do delikatnej pracy. C- Powierzchnia cięcia noża. D- Tylna część ostrza. E- Szczyt grubszej części ostrza, który dodaje wagę i siłę. F- Gruba porcja metalu dodająca wagę i bilans. G- Porcja wałka, która chroni kucharza przed ślizganiem się ręki na ostrze N- Rękojeść ,
nóż do jedzenia(sztuciec) nóż do sera nóż do sushi nóż do chleba nóż dla rzeźnika
nóż rzutka Herbertz , noże rzutki Herbertz , scyzoryk Herbertz , scyzoryki Herbertz Nóż HERBERTZ rzutka OPPHRB-101709 POCHWA NOŻA NYLONOWA z możliwością zawieszenia przy pasku lub na przedramieniu OSTRZE NOŻA DWUSTRONNE , Z JEDNEJ STRONIE W POŁOWIE…
#nóż #sprężynowy #samochodowy #bezpieczeństwa #BOKER #noże #sprężynowe #samochodowe #bezpieczeństwa Nóż BOKER ząbkowany samochodowy bezpieczeństwa trzpień Ostrze noża o dł. 8,50 cm Ostrze noża w połowie ząbkowane Ostrze w kształcie haka do przecinania…
Nóż scyzoryk samochodowy ratunkowy bezpieczeństwa , noże scyzoryki samochodowe ratunkowe bezpieczeństwa Nóż - scyzoryk Kandar samochodowy bezpieczeństwa Nóż samochodowy z blokadą Specjalne ostrze do przecinania pasów bezpieczeństwa Trzpień do wybicia…