najpopularniejsze kształty ostrza noża to:
Jelec - zwany także gardą, element broni białej służący do zabezpieczania ręki użytkownika przed ześlizgiwaniem się palców z rękojeści na ostrze i do blokowania ciosów przeciwnika. Czasem terminem "jelec" lub "jelce" określano także całą rękojeść. Jelec miał różną formę w zależności od broni, na jakiej występował, i od rodzaju szermierki, do jakiej broń była wykorzystywana.
Niekiedy jako jelec klasyfikowana jest również japońska tsuba
nóż szturmowy
Nóż szturmowy
(ros). ?????? ??????, ang Combat knife) to broń biała rodzaj noża zbliżonego do sztyletu lub bagnetu w zależności od wykonania. Cechą charakterystyczną tego typu broni jest przeznaczenie do walki wręcz, choć można tymi nożami też rzucać.
Początki noży szturmowych to okres krótko przed II wojną światową, gdzie przyjęto je na wyposażenie zwiadu i rozpoznania. O ile bagnety były typowym rodzajem broni białej nadającej się głównie do kłucia i typowych prac obozowych, to noże szturmowe stały się ich bardziej wyspecjalizowaną odmianą. Wykonane ze specjalnych stopów stali posiadały długą głownię i były dobrze wyważone, zachowano niekiedy możliwość osadzenia ich na lufie broni.
Najbardziej znane
W wyniku różnych doświadczeń w armii USA przyjęto na wyposażenie
Noże szturmowe
w okresie II wojny światowej weszły na wyposażenie także wojsk niemieckich i radzieckich i sprzymierzonych, także polskich. W latach 1943-1945 w oddziałach rozpoznania 1 i 2 Armii LWP pojawił się
Oprócz oddziałów wojskowych, znalazł on też szerokie zastosowanie w policyjnych jednostkach antyterrorystycznych - często spotykanym jest nożem jest austriacki GLOCK FM80.
Spis treści
|
Również znany jako nóż francuski. Jest on uniwersalnym nożem, który jest zakrzywiony, by pozwolić kucharzowi na dokładniejsze cięcia.
Przeznaczony jest do tego, by usunąć ości od mięsa. Nóż ten ma cienkie, elastyczne ostrze, zwykle około 12 cm do 15 cm (5 lub 6 cali), to pozwala mu ruszyć bez przeszkód wzdłuż kręgosłupa i pod skórą ryby.
